Ang Talambuhay ni Katigbak, Allan O.

Ako po ung hawak ng nanay ko.

Noong ako ay pitong buwan pa lang sa Baguio.

Nag simula ang lahat nang mag kakilala ang aking ama at ina na nag ngangalang Angeles B. Katigbak at Renchios S. Oboisca. Sa kanilang pag sasama ay nag bunga sila ng tatlong supling. Ang panganay na anak ay si Almira O. Katigbak  at eto nap o ang pag silang ni Allan Katigbak na naganap noong January 29 1992 hindi ko po alam ang oras. Haha yun lang. ako po ay bininyagan noong January 7 1993. bata pa lamang ako ay nag hiwalay na ang mga magulang ko nag karoon kame ng pangalawang ina na nag ngangalang Remedios Enriquez. Tama mag kapareho sila ng pangalan n gaming ina. At habvang nsa suidi an gaming ama an gang aming pangalawwang ina ang nag silbi at nag aruga sa aming tatlong magkakapatid. Sobrang saya kop tuwing nauwi ang ama ko.

          At dum,ating ang araw ng aking pagpasok ng kinder sa aming Brgy hall naaalala ko ang naging karanaasan karanasan ko dun. Tinatago naming ang bag n gaming kamag aral naming babae man o lalaki./ ipinag susulat ako ng katabi ko. At naging resulta ay naging 3^rd honor ako.

          Ako ay pumasok ng elementary sa ambray elementary school.sa unang grado. Pag katapos ay lumipat na akom sa San Marcos elementary school sa kanya po ako tumira kay Arlyn katigbak sa San Marcos. Lumipat ulit ako sa ambray nung pangalawa at pangatlong grado at lumipat ulit ako sa San marcos noong grade 4 ako. Lagi kameng napapagalitan n gaming gurop dahil lagi kameng naglalaro ng holen sa ilalaim ng H..E nag hahabulan sa dumuhan, nag babasaan habang nag didlig ng halaman at palaging umaakyat sa mga puno. Sa kabutihang palad nakatapos ako ng elementary sa ambray.

Eto po ako nung 7 taong gulang.

Ako po yung nasa dulo ng kanan.

          At ng mag bakasyon ako sa Tikew ay nagkaroon ako ng maraming karanasan tulad ng pag lalangoy naming sa ilog. Napakalayo ng nilalakad naming, sa bundok kami dumadaan para hindi Makita ng mga aming magulang ng mga kaibigan ko. .noong una lahat kame takot lumusong. Kahit kahit mababaw may nghihigop ng bata ilog  pero sinubukan namin at nalaman naming hindi pala kay halos araw arw ay naroroon kami.

           At nung minsan nag punta kami sa ilog walang may dalang pera kundi yung isa naming kaibigan sagot nya lahat tyinapay pamasahe sigarilyo at kendi kaso bigl;ang umalis sya kasama nung isa nmam,ing kaibigan kaya nalungkot kaning laghat sa kanyang ginwa umuwi kami ng walang pera pero may nakita ako papel pag lapit ko may lamang 100 pesos kaya masayamg masaya kame kaya nag dali dali kaming nag punta ng tindahan at pag parte parte naming ung pera at iyon ang hindi ko malilimutan. Alala ng iba kong kaibigan.

Eto po ako nung naging Varsity ng paaralan namin.

          Nang pumasok ako ng unang taon sa dizon high ay naging masdaya ako sapagkat nag karoon ako ng maraming kaibigan. Nung una hindi ako nasama sa gimik nila naliban sila ng klase at kung saan saan napunta nang sumama ako biglang bumaba ang grado ko ganun pa man nakapasa ako na napapunta sa ikalawang taon.. sa kasamaang palad hindi ako nakapasa akala ng magulang ko ay nsa paaralan ako, yun pala nasa computer shop ako nalaman yun ng magulang ko at pinatigil ako sa pag aaral. Wala akong magawa sa bahay nakakainip nakakabagot at nakakaingit na Makita ang bata na tulad ko na nakikitang kung pauwi sa kanilang bahay buhat sa paaralan.

          At noong 2008 ay pinagpatuloy ko ang aking pagaaral. Sa tulong ng aking tiyuhin ay ibinili niya ako ng bagong gamit sa pagaaral. Sabi ko sa sarili ko ay hindi ko sasayangin ang pagkakataong ito. Nagtino ako sa pagaaral tapos sumali ako sa Varsity nd DIZON  HIGH at sa kabutihang palad ay napabilang ako sa mga manlalaro. Dahil saw ala akong bagsak na subject kahit isa nakapasa akong muli st tumuntong na ako sa ikatlong taon sa mataas na paaralan. Sa taong ito halos barkarda ko lahat naging masaya kami at lagi kaming namamasyal kung saan saan. At ditto ko rin naranasan ang unang js prom at ipinag patuloy ko rin ang pag lalaro ng basketball sa aming paaralan. Ang sarap ng pakiramdam kapag nandyan ang m,ga kaibigan muna sumusuporta sa iyo. Isang aeaw ang aking pag eensayo sa aming paaralan naaksidente ako at na pilay ang kanan kung paa. Akala ko hindi naku makakapag laro sobra akong nalungkot sa nangyare sa akon. Pero makalipas ang dalawang lingo agad akong gumaling at nakapag laro muli. At dumating ang araw nang laban para sa devesion mee. Masaya ang karanasan dito, puro laro lang ng laro pero natalo kami sa bandang huli gayon pa man masaya parin kami. Dahilo ginawa naming an gaming makakaya. At nang ako ay nakapasa ng ikatlong taon tumaas ang aking pangkat na mila sa 3H aty naging 4f ako.

Sila po ang naging kaibigan ko nang malulong ako sa bisyo.

          Habang bakasyon ay may sinalihan akong liga para naman malibang ako. Masarap ang pakiramdam kapag buong brgy ay sumuporta sayo. At doon ko nakilala ang babaeng una nag patibok ng aking puso. Subality nag kahiwalay kami ng dalang buwan. Ang kalungkutan ang nadarama ko sa pag ibig sa babae ay hindi dahilan sa pag lalaru ko. Lagi akong nasa kondisyon kapag nasa harap ako ng court ng basketball. Hindui ko alam kung saan ako kumukuha ng lakas basta alam ko nag lalaro ako kasama ng kaibigan ko.

          At nang pumasok na ako ng 4^th yr nakakilala ako ng mga bagong kaibigan, bagong kamag aral at bagong mga guro. Ditto ako natuto na mag sugal tulad ng kara. Pero di ko pinababayaan ang pag aaral ko hanggang sa ngayon na nag hihintay nalang sa araw ng pag tatapos.

DITO KUNA TINATAPOS ANG AKING TALAMBUHAY